Tast COVID-19 ons gezond verstand aan?

Staren we ons niet te veel blind op het virus dat de ziekte COVID-19 veroorzaakt? Gezondheids- en welzijnseconoom Lieven Annemans pleit voor een terugkeer van het gezond verstand. “De manier waarop we met het virus omgaan, moet geen stinkend boeltje en smakeloze show worden”, zegt hij. “Iedereen heeft recht op werk, onderwijs, cultuur, ontspanning, menselijk contact en op goede gezondheidszorg.”

De wereld staat op zijn kop

Maar nu, met een virus dat in het begin weliswaar onbekend en onvoorspelbaar was, maar intussen al veel van zijn geheimen heeft blootgegeven, staat de wereld op zijn kop omdat er opnieuw een 20-tal ziekenhuisopnames per dag zijn. Het onrealistische fictieve scenario van hierboven doet zich nu elke dag voor in de realiteit. Het onderwerp overheerst nog steeds alle media. Zolang er nog mensen zijn die besmet worden met dit virus, al daalt het aantal verder naar slechts enkele tientallen per dag, “kan ons leven niet normaal worden”.

Men neemt maatregelen waarvan de logica ontbreekt. Of hoe moet je dat anders benoemen wanneer je verplicht wordt een masker te dragen als je op een avond helemaal alleen loopt in een verlaten straat van de stad? Of in een bos? Men redeneert in zwart-wittermen, of op zijn best in geel, oranje en rood.

Door de angst voor het virus durven sommigen niet meer buitenkomen of mogen ze niet. 

Als elke dode er een te veel zou zijn, dan zou ons leven geen leven meer zijn.

“Elke dode is er een te veel” is de ultieme dooddoener, niet alleen een figuurlijke dooddoener, maar ook een letterlijke. Want als het zo zou zijn, dat elke dode er een te veel is, dan zouden we alle ongezonde voeding bannen, en zware boetes uitdelen voor het eten van een pak friet of het drinken van een glas bier, dan zouden we roken verbieden (zouden we bij nader inzien eigenlijk wel moeten doen), we zouden de samenleving permanent in (semi-)lockdown plaatsen, of op zijn minst iedereen constant – dag in dag uit, jaar in jaar uit – afstand doen houden en maskers laten dragen om geen enkele infectieziekte waaraan je kan sterven, zoals bacteriële longontstekingen of griep, nog een kans te geven, enzovoort. Dan zou ons leven geen leven meer zijn. 

We hebben dat nooit gedaan, we leren al jaren leven met risico en met sterfte. Het leven leidt in 100% van de gevallen tot sterfte. De dood maakt er deel van uit. Daarom doen we ook ons best om de kwaliteit van leven zo goed mogelijk te maken en doen we dat ook voor de kwaliteit van sterven. We proberen natuurlijk aan onze gezondheid te werken, om vroegtijdige sterfte te vermijden, niet in een angstcultuur, maar wel met evenwicht tussen alle aspecten van ons leven.

Bron: VRT Nieuws